*ಸಮಯದ ತಿರುವು*

ಹೀಗೆ ಕೆಲವು ವರುಷಗಳ ಹಿಂದೆ…
‘ಸರಿಯಾಗಿ ನೆನಪಿಲ್ಲ’ ಎಂದು ಹೇಳುವಷ್ಟು
ವರುಷಗಳ ಹಿಂದೆಯಲ್ಲ.
ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ವರುಷಗಳ ಹಿಂದೆ,
ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ವರುಷಗಳ ಹಿಂದೆ,
ಆ ‘ಧನಿ’ ಸೂಜಿಗಲ್ಲಿನಂತೆ ನನ್ನನ್ನು ಸೆಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು.
ಒಂದು ದೂರವಾಣಿ ಕರೆಗಾಗಿ…
‘ಒಳಕರೆ’ಗಾಗಿ
ಮನಸು ಹವಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
ನಾನೇ ಕರೆ ಮಾಡಬಹುದಿತ್ತೇನೊ!
ನನ್ನೊಳಗಿನ ‘ಅಹಂ’ ಬಿಡಬೇಕಲ್ಲ!
ಅದೆಂಥದೊ ಮೋಡಿ ಆ ಧನಿಯಲ್ಲಿ
ಆ ಸಂಭಾಣೆಗಳು…ಮಾಯಾಜಾಲವೇ ಸರಿ
ಆತ್ಮೀಯತೆಯಲ್ಲದ ಆತ್ಮೀಯತೆ ಅದು

ಸ್ನೇಹವಲ್ಲ

ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲ

ಆಕರ್ಷಣೆಯಲ್ಲ

ಅದೇನದು?

ನನಗಿಂದಿಗೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ
ಅರಿಯುವ… ತಿಳಿಯುವ
ಆಲೋಚನೆಗಳು ಖಂಡಿತ ಇಲ್ಲ
ಆ ಧನಿಯ ನೆನಪೇ
ಸ್ಮೃತಿ ಪಟಲದಿಂದ ಅಳಿಸಿ ಹೋಗಿತ್ತು
ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ…ಆ ಭೇಟಿ…ಆ ಕ್ಷಣಗಳು
ಆ ಧನಿ…ಆ ನಗು… ಆ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳು
ಕನಸೇ ಇದ್ದಿರಬೇಕು
ಅನ್ನುವಷ್ಟು ದೂರ
ಬದುಕು ಮುಂದೆ ಸಾಗಿತ್ತು
ಆಗ ಬಂತೊಂದು ಕರೆ
ಯುಗಗಳ ಹಿಂದೆ ಕೇಳಿದ್ದ
ಧನಿಯಂತೆ  ಭಾವ
ಆದರೂ ಪರಿಚಿತ ಧನಿ
ಆದರೆ
ಆತ್ಮೀಯತೆಯ ಅನುಭವವಿಲ್ಲ
ಅದೇ ಹಾಸ್ಯ
ಆದರೆ ಹುಸಿನಗು
ಎಲ್ಲವೂ ಮೊದಲಿನಂತೆ
ಆದರೆ ಭಾವದ ಅಭಾವ
ಎಷ್ಟು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ
ಮೂಡದ ಹಳೇ ಆತ್ಮೀಯತೆ
ವಿಷಯಗಳು ನೂರಿದ್ದರೂ
ಮಾತಾಡಲು ಮನಸಿಲ್ಲ
ಉಭಯ ಕುಶಲೋಪರಿ
ಮೌನ
ಸಮಯದ ತಿರುವು ತಂದಿತ್ತೆಲ್ಲಿಗೆ?
ಆತ್ಮೀಯತೆಯಲ್ಲದ ಆತ್ಮೀಯತೆಯಿಂದ
ಪರಿಚಿತ ಅಪರಿಚಿತತೆಯ ತುತ್ತತುದಿಗೆ!

ಮೌನ ಮುರಿವ ಕೊನೆ ಪ್ರಯತ್ನ…

ಮತ್ತೆ ಏನ್ ವಿಶೇಷ… ಇಷ್ಟ್ ವರ್ಷ ಆದ್ಮೇಲೆ call!?

Whatsapp ‘ಅಲ್ಲಿ invitation ಕಳ್ಸ್ತೀನಿ, ನನ್ ಮದ್ವೆಗೆ ಖಂಡಿತ ಬರ್ಬೇಕು ಆಯ್ತ?

ಹೌದ! Thanks for the invite. ಬರೊ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡ್ತೀನಿ 🙂 Congratulations!